Pod okiem kamery

Jadąc autobusem, metrem czy pociągiem natykamy się często na... kamery. Z pewnością przyzwyczailiśmy się do nich. Pan Marek Dąbrowski, legionowski społecznik w liście przesłanym do naszej redakcji zastanawia się jednak, czy aby na pewno urządzenia spełniają swoją rolę...

Jechałem dzisiaj metrem. Warszawskim... Nie pierwszy i zapewne nie ostatni raz. Do poniższych przemyśleń skłoniła mnie rozbawiona grupa młodzieży brzmiąca z ruska, która to obśmiewała schemat naszej podziemnej kolei. Fakt, jest śmieszny, ale pewnie między innymi dlatego, że pieniądze na budowę metra wypływały przez dziesiątki lat za wschodnią granicę, m.in. na rozbudowę tego moskiewskiego. Mimo to uśmiechnąłem się, bo przypomniał mi się mem, jaki pojawił się w Internecie po otwarciu drugiej linii - rozrysowane schematy metra: londyńskiego, tokijskiego i kilku innych, w tym warszawskiego w kształcie krzyża. No i pięknie, pomyślałem wtedy... przecież nasz kraj krzyżem "stoi". Ale oby tak nie pozostało, bo gdy dojdzie trzecia nitka może powstać krzyż prawosławny, a to już nie bardzo polityczne. Rosjanie jechali ze mną kilka stacji fotografując się nawzajem. Patrzyłem się na nich i otoczenie, ludzi i wagon metra. To straszne, jak ten skład jest zdewastowany. W wagonie szyby pomalowane farbą, na ścianach, szybach i drzwiach wydrapane czymś ostrym napisy. Rozglądałem się dalej... no i tak - jest! Kamera! Tu nasuwa się masa złośliwych pytań. Nie to, oczywiście w jakim celu jest zamontowana i czy to aby nie atrapa - o nie. Kto siedzi po jej drugiej stronie i co musi się zdarzyć, aby wywołać jego reakcję? Może zwykłe malowanie ścian nie kalkuluje się w ryzyko interwencji? Wybuch granatu, bomby? Pewnie też nie, bo to tylko błyski i hałas. Niepełnosprawny potrzebujący pomocy przy wysiadaniu? Też pewnie nie, bo przecież są z nim inni pasażerowie. W jakim celu zamontowano kamery w wagonach metra? Widziałem ludzi palących elektroniczne papierosy, tabuny młodzieży z piwem, wymiotujących, nawet niedawno kloszarda (to brzmi tak... godnie), który zaszalał na całego - zrobił sobie z wagonu restaurację, pełnowymiarową, przy czym swobodnie prowadził konwersację - ze sobą! Nigdy, niestety, nie widziałem, aby ktoś z obsługi metra reagował na wymienione przypadki. Pewnie przerasta ich bezmiar stacji. Wspominając ww. mema - ciąży im krzyżem...

Marek Dąbrowski