Ten dawny pies św. Jana pochodzi z południa Nowej Fundlandii. Tak jak niedźwiedziowaty Nowofundland, uwielbia wodę i aportowanie, jest jednak dużo mniejszy i ma krótszą szatę. Jego umiejętności sprawiły, że stał się ważnym pomocnikiem rybaków. Ciągnął sieci i wyławiał ryby, które z nich wypadły. Na początku XIX wieku, rybacy przywieźli je do Poole i rozsławili ich umiejętności. Hrabia Malmesbury odkupił psy od nich i nazwał je Labradorami. Niedługo potem stały się w Wielkiej Brytanii cenionymi psami aportującymi z wody, jak również na lądzie.

Wszechstronność umiejętności psów tej rasy jest niebywała, mianowicie są: pierwszorzędnymi psami myśliwskimi, pracują w służbie celnej (szukają narkotyków), w armii zajmują się m.in. Ratują ludzi z lawin i zawalisk, są również przewodnikami niewidomych i psami rodzinnymi. Labrador jest wierny , wesoły i uwielbia pieszczoty. Nie włóczy się ani nie kłusuje. Jest czujny, ale nie jest agresywny. Wybitnym psem obronnym, to on nie jest, ale za to jest miły i bardzo cierpliwy w kontaktach z dziećmi. Jest bardzo łatwy w prowadzeniu, opanowany i nie wszczyna żadnych bójek, wiec w sam raz dla początkujących właścicieli. Jego szatę bardzo łatwo się pielęgnuje, jednak okresowo pies obficie linieje. Labradory występują w trzech umaszczeniach, czarnym, biszkoptowym i czekoladowym. Samce powinny osiągać wzrost 56 do 57 cm., i wagę od 35 do 38 kg. Suczki natomiast osiągają od 53 do 56 cm., a wagę 30 max., 33 kg. (źródło foto:www.psy-dla-kazdego.blog,www.psi-swiat-tusi.blog.onet.pl,www.klub.pies.pl)