Koniec lata - pora leczyć żylaki

Żylaki kończyn dolnych to schorzenie, z którym zmaga się niemal 60% populacji. W Polsce na przewlekłe zaburzenia żylne choruje 36% kobiet i 28% mężczyzn. Jak powstają żylaki i jak leczyć tę nieprzyjemną dolegliwość? O tym piszemy w tym artykule.



Ważne! Kobiety mają większą predyspozycję do powstawania żylaków.

Choroba żylakowa jest skutkiem niesprawności ścian oraz zastawek żył głębokich. Żyły są naczyniami krwionośnymi, w których krew płynie ku górze w kierunku serca. Mechanizm ten jest możliwy dzięki obecności zastawek, wypustek błony naczyń. W przypadku zdrowych i prawidłowo funkcjonujących zastawek dochodzi do ich zamykania, gdy krew płynąca ku górze próbuje się cofnąć. W sytuacji, kiedy nastąpiła utrata elastyczności ścianek żył - zastawki przestają się domykać. Efektem jest napieranie na ścianki żył zalegającej krwi, co skutkuje rozciągnięciem jak zniekształceniem żył prowadzącym do powstania żylaków. Żylakami określa się wszystkie żyły, u których nastąpił nieodwracalny proces poszerzenia i poskręcania.

Ważne! Przypadłość rozwija się latami.

Początkowo objawia się pojawiającymi się tzw. "pajączkami". W miarę postępowania choroby symptomy są większe - wyczuwalne a także widoczne pod skórą zgrubienia.

Podatność na pojawienie się żylaków jest uwarunkowana genetycznie (przyczyny pierwotne powstania choroby). Skłonność do żylaków można odziedziczyć nie tylko po rodzicach, ale także po pradziadkach. Na pojawienie się schorzenia ma wpływ również higiena życia (przyczyny wtórne powstania choroby). Konsekwencją powstawania żylaków jest m.in.:

• nadwaga


• siedząca bądź stojąca praca


• ciąża (wielokrotna)


• mała aktywność fizyczna


• przewlekłe zaparcia (dochodzi do utrudnionego odpływu krwi z dolnych partii ciała)


• stosowanie hormonalnej antykoncepcji


• zbyt obcisłe ubrania

Ważne! Żylaki nie są jedynie defektem kosmetycznym. Nieleczone mogą nieść poważne konsekwencje zdrowotne.

Objawy, które powinny zaniepokoić to:

• opuchnięte kostki


• uczucie ciężkości nóg (zwłaszcza w drugiej części dnia)


• wieczorne bóle oraz kurcze łydek


• pajączki (pod kolanami i w okolicy łydek)

Zanim specjalista flebolog rozpocznie leczenie, przeprowadza najpierw szczegółowe badania, których celem jest zdiagnozowanie choroby żylakowej. Jednym z podstawowych i najważniejszych badań jest USG doppler, umożliwiające wykrycie niedrożności żył oraz tętnic. Lekarz badając widzi, gdzie krew płynie wolniej a gdzie szybciej, gdzie może się cofać (nie domykają się zastawki żylne).

Leczenie zazwyczaj rozpoczyna się od terapii farmakologicznej, w której stosuje się leki flebotropowe (poprawiające mikrokrążenie oraz wzmacniające napięcie ścian żył). Leczenie miejscowe polega na stosowaniu maści lub żeli, których zadaniem jest zmniejszenie m.in. obrzęków. Leczenie uciskowe opiera się na indywidualnie dobranych pończochach bądź podkolanówkach uciskowych, poprawiających krążenie w nogach i niedopuszczających do rozszerzenia żył.

Ważne! Jedynym skutecznym sposobem na pozbycie się żylaków są metody zabiegowe.

Jest wiele metod zabiegowych, dzięki którym możliwe jest usunięcie żylaków - charakteryzują się różną techniką leczenia. Ponadto przy niektórych metodach, wykonanie zabiegu uzależnione jest od pory roku.

Terapia laserowa oraz zabieg ablacji parą wodną (skleroterapia parowa) - nie są uwarunkowane porą roku i mogą zostać przeprowadzone w dogodnym dla pacjenta czasie. Oba zabiegi charakteryzują się minimalnym czasem rekonwalescencji - natychmiastowy powrót do normalnej aktywności, jak i brak ran operacyjnych wykluczają powstanie większości pooperacyjnych powikłań. Zalecane po zabiegu pończochy uciskowe używa się tylko przez kilka dni. Obie metody są dobre dla tych osób, które chcą połączyć leczenie z urlopem.

Zabieg leczenia żylaków laserem EVLT polega na zamknięciu światła jednej z głównych żył układu powierzchniowego kończyny dolnej za pomocą energii emitowanej przez światłowód laserowy. Energia ta za pomocą wysokiej temperatury przekazywana jest do krwi oraz ściany żyły chorobowo zmienionej. Na skutek oddziaływania energii laserowej żyła kurczy się i włóknieje (efektem końcowym jest jej trwałe zamknięcie).

Ablacja parą wodną jest zabiegiem innowacyjnym o wysokiej skuteczności (93 - 98%), pozwalającym na usunięcie każdego rodzaju żylaków i to już podczas jednego tylko zabiegu. Zamknięcie żyły odbywa się poprzez podanie do światła naczynia przegrzanej pary wodnej, której temperatura wynosi 110 - 120 stopni C.

Ważne! Pełne efekty zabiegu są widoczne po kilku miesiącach.

Skleroterapia chemiczna jest zabiegiem, który poleca się wykonać w okresie jesiennym bądź zimowym. Zabieg polega na podaniu do światła żylaka leku, który wywołuje stan zapalny i zamyka jego światło. Po zabiegu należy stosować kompresję, czyli nosić specjalne uciskowe pończochy bądź bandaże elastyczne (nawet przez okres 2 - 3 tygodni). Skutkuje to pogorszeniem komfortu pacjenta w okresie wyższych temperatur. Ponadto na skórze pojawiają się przemijające przebarwienia towarzyszące zabiegowi, które mogą utrzymywać się do 2 miesięcy po zabiegu.

Klasyczna operacja zalecana jest w okresie jesiennym oraz zimowym. Wykonywana jest głównie w szpitalu i wiąże się z koniecznością kilkutygodniowego unieruchomienia. Wysokie temperatury utrudniają zachowanie higieny, zaś pocenie sprzyja rozwojowi infekcji ran pooperacyjnych. Dodatkowym dyskomfortem jest noszenie po zabiegu rajstop uciskowych. W przypadku operacji dłuższy jest również czas rekonwalescencji i większe prawdopodobieństwo wystąpienia skutków ubocznych.

Operacje klasyczne dzielą się na:

• Resekcyjne, do których należy m.in. stripping, polegający na częściowym bądź całkowitym wycięciu żyły odpiszczelowej lub odstrzałkowej.


• Oszczędzające, które polegają na podwiązywaniu żył w odpowiednich miejscach tak, aby zlikwidować refleks krwi, ale oszczędzić żyłę m.in. plastyka żył.

Ważne! Chirurdzy nie tyle polecają na przeprowadzenie zabiegu, jako najlepszą porę zimową - ile unikają operowania w porze letniej.

Nie zaleca się operować zwykle żylaków od maja - czerwca do końca września. Pora letnia nie sprzyja procesowi gojenia.

Źródła: H.G. Schmidt "Żylaki kończyn dolnych", Wydawnictwo Cedru 2002 rok, K. Załoga, L. Ciesielski "Choroby żył kończyn dolnych", Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1986 rok, czytelniamedyczna.pl

/red/