Burmistrz Serocka o sobotniej tragedii

Jakże okrutna i przerażająca jest śmierć. Zarówno ta, zadana w podstępny i bestialski sposób przez strzał w tył głowy, jak i ta nagła, niespodziewana, będąca wynikiem katastrofy. Od wieków tragiczne są losy Polski i Polaków, historia znowu zatoczyła straszliwe koło.

Siedemdziesiąt lat temu z rąk sowieckich oprawców śmierć poniosło tysiące polskich oficerów, żołnierzy, intelektualistów.

10 kwietnia 2010 r. w tragicznej katastrofie zginęła elita polityczna III Rzeczypospolitej. Na tej samej katyńskiej ziemi, dla jednych przeklętej, dla drugich świętej, zginęli ludzie bez reszty oddani Ojczyźnie, lojalni wobec swego narodu. Życie w okrutny sposób dopisało koszmarny rozdział w historii Polski. Do listy katyńskiej dopisane zostały kolejne nazwiska. W tragicznych okolicznościach zginął Prezydent RP, chcąc pochylić głowę nad mogiłami polskich oficerów. Teraz to my pochylamy głowy nad jego trumną. Pochylamy głowy nad trumną człowieka, który tak wiele nas nauczył, wskazał

i przypomniał wartości dawno zapomniane. Pochylamy głowy nad trumną człowieka prawego

i uczciwego, który jak nikt inny zabiegał o uczczenie tego, co w dziejach Polski dramatyczne i bolesne, ale niezwykle ważne.

Warto, by ta tragiczna śmierć czegoś nas nauczyła. Może ta śmierć wstrząśnie każdym z nas, może wskaże drogę, po której jako naród powinniśmy kroczyć. Tak po prostu, po ludzku trudno sobie poradzić ze śmiercią. Trudno zrozumieć jej sens, zwłaszcza gdy zabiera nam nieoczekiwanie kogoś bliskiego. Jednocząc się w smutku, bólu i cierpieniu z rodzinami katastrofy, szukamy wzajemnego wsparcia.

W chwilach tak trudnych dla każdego z nas, nie wstydźmy się łez i wspólnie, w jedności, znośmy ciężar tej tragedii.